'தம்பி! பிரமாதமா வருவே!’

'தம்பி! பிரமாதமா வருவே!’

பாகவதர் நடித்த படம்.

'சிந்தாமணி’யில், செருகளத்தூர் சாமா ஒரு பாட்டுப் பாடுவார்.

அற்றை நாளில் அது அசுரப் பிரசித்தம். அதிகபட்சமான தத்துவப் பாட்டு, அந்தக் காலத்தில் அதுதான்.

'நாடகமே உலகம்;
நாளை நடப்பதை யாரறிவார்?’

- இப்படித் தொடங்கும் அந்தப் பாட்டு.

வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியர் - விவரித்த கருத்துதான்.

நாளை நடப்பது என்ன - அடுத்த நொடி நடப்பதையே அறிவார் ஏது?

'முடியில் நரை விழுவதையும்; முழியில் திரை விழுவதையும்’ - ஒரு தேதி கணித்துத் தெரிவித்தார் உண்டோ?

விதைத்த

விதை - மெல்ல மெல்ல வேர் பிடிக்கலாம்;

நீள் விசும்பு தரும் நீர் குடிக்கலாம்;

ஆயினும், அது - நிலங்கீறி செடியாய்

நிமிருமா என்பது நிச்சயமில்லை!

எந்த விதை விருட்சமாகும்; எந்த விதை விரயமாகும் என்பதையும் -

எந்த விருட்சம் விறகாகும்; எந்த விருட்சம் வீணையாகும் என்பதையும் -

என்னணம் எவராலும் எடுத்தோத ஏலாதோ -

அஃதேபோல் -

இன்னார், பின்னால் இன்னார் ஆவார் - எனச் சொன்னார் இன்னார் எனச் சொலப்போமோ? முடியாதுதான்;

முக்காலத்தையும், கருத்தன் தன் கருத்தில்வைத்திருக்கிறான்!

இருப்பினும் அவ் இறைவன், தன் அளப்பரும் தண்ணளியால் - நல்லது கெட்டதை, சில நிகழ்வுகள் மூலமும்; சில நிமித்தங்கள் மூலமும் சிறு கோடிட்டுக் காட்டுகிறான்.

இதைத்தான் நம் மூத்தோர் நவின்றனர் - 'விளையும் பயிர் முளையிலே’ என்று.

மாட்டுக்குப் பல் பிடித்துப் பார்ப்பதுபோல், பாட்டுக்குச் சொல் பிடித்துப் பார்த்து -

இதைக் காலம் செரிக்காது; கறையான் அரிக்காது என்று கண்டு சொன்ன கவிராயர்களெல்லாம் -

சோழன் திருச்சபையில் இருந்திருக்கிறார்கள் என்று சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன்.

அதுபோல் - என் அனுபவத்தில் -

' இன்னாரிடம் சிறு பொறி இருக்கிறது; இதை ஊதிக் கனல் வளர்த்தால், இது உரிய காலத்தில் வெளிச்சம் உமிழும்!’ என்று நான் உய்த்துணர்ந்து சொல்லிஇருக்கிறேன்.

என் சொல் பலித்ததுமுண்டு; பலிக்காமல் போனதுமுண்டு.

பலித்த ஒருவரைப்பற்றிப் பரவசத்தோடு பேசுகிறேன்; கேளுங்கள்!

நன்றாக ஞாபகம் இருக்கிறது; அது அக்டோபர் மாதம்; 1984.

'பாம்குரோவ்’ ஹோட்டலில் ஒரு பாட்டு கம்போஸிங்.

பொதுவாக.

அற்றை நாளில், படங்களுக்கான பாட்டுகளை எழுதுகையில் -

இசையமைப்பாளர் ஆர்மோனியப் பெட்டியுடன் நடு நாயகமாக வீற்றிருப்பார்.

அவருக்கு எதிரில் அடியேனைப்போன்ற பாடலாசிரியர் அமர்ந்திருப்போம்.

இசையமைப்பாளருக்குப் பக்க துணையாக - தாள வாத்தியக்காரர்களும் தந்தி வாத்தியக்காரர்களும் இருவரோ, நால்வரோ இருப்பர்.

இயக்குநர் பாட்டுக்கான சூழலைச் சொல்வார். கூடவே - கதை வசனகர்த்தாவும், துணை இணை இயக்குநர்களும் இருப்பர்;

இவர்களைத் தவிர -

படாதிபதி மற்றும் அவருக்கு நெருக்கமான நண்பர்கள் -

என ஒரு பட்டாளமே சுற்றியிருக்க -

கும்பலில் சிக்கிக்கொண்ட குழந்தை மாதிரி -

பாட்டெழுதுபவர் பேனாவும் பேப்பருமாய் வீற்றிருக்க -

அனைவர் பார்வையும் அவர் மேல் குவிந்திருக்கும்.

'என்ன எழுதுகிறான்? ஏது எழுதுகிறான்?’ என்று -

ஆர்வம் மீதூர அவர்கள் அடியேனை மொய்ப்பதுண்டு.

கூச்சம்; குளிர் - இவையெல்லாம் விட்டுப் போய் -

பிரபல கவிஞர் எனும் புகழும் போற்றுதலும் -

நம் பிடர் மீது ஏறி அமர்ந்துகொண்டு, பிறர் பார்வை மொத்தமும் நம்மீது படிந்திருக்கிறதே என்பதைச் சிறிதும் சிந்தியாமல் -

நான் -

கும்பகோணம் வெற்றிலையைக் குதப்பிக் கொண்டிருப்பேன்.

எனக்குப் பாட்டு எப்போது வரும் என்று -

சோழி உருட்டிப் பார்க்கும் சோசியனால் கூடச் சொல்ல முடியாது.

இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் பிரசவம் ஆகிவிடும் என்பதுபோல் ஓர் இறுக்கம் அந்த இடத்தை அப்பிக்கிடக்கும்!

நான் -

தாம்பூலத்தைப் போடுவேன்; துப்புவேன். திரும்பப் போடுவேன்; துப்புவேன்.

பல்லவி லேசில் பிடிபடாது போகும். வர்ண மெட்டை மீண்டும் வாசித்துக் காட்டும்படி இசையமைப்பாளரை வேண்டுவேன்.

வாசிப்பார்; யோசிப்பேன்; பின் வரி வரியாக வந்து விழும் வார்த்தைகள்!

வாங்கி வாங்கி, இசையமைப்பாளர் பாடப் பாட -

சபை கலகலப்பாகும்; சிலர் 'சபாஷ்’ என்பர்; சிலர் சிலாகித்துச் சிரக்கம்பம் செய்வர்.

சிலர் -

'செத்தவன் கையில் வெத்தலை பாக்குக் கொடுத்ததுபோல்’- எந்த REACTION ம் இன்றி, ஆடாது அசையாது அமர்ந்திருந்து-

நமக்கு எரிச்சலை மூட்டி - அடிவயிற்றில் ACIDITY அதிகரிக்க வைப்பர்!

பல வருடங்களாகப் பாட்டு எழுதுவதால் - இவையெல்லாம் எனக்குப் பழகிப் போயிருந்தபோதும் -

அன்று - பாம்குரோவ் ஹோட்டலில், பாட்டு எழுதுகையில் -

ஒரு வித்தியாசமான நபர் என் விழியில் பட்டார்!

இயக்குநர் திரு.மகேந்திரனிடம் உதவி யாளராக இருந்த -

இருவர் முதன்முறையாக இணைந்து அந்தப் படத்தை இயக்குகின்றனர்.

தூய சக்திக்கும் தீய சக்திக்கும் இடையிலான போராட்டத்தில் -

இறை சக்தி வெல்ல வேண்டி, அம்மன் அருளை யாசித்து அடியார்கள் பாடுதல்போல் -

ஓர் ஊழிக் கூத்துக்குரிய, சந்தங்களுடனும் தாளக் கட்டுகளுடனும் அந்தப் பாட்டை -

இயக்குநர்கள் விருப்பத்திற்கேற்ப இசை யமைப்பாளர் வடித்திருந்தார்.

வயலின் வித்தகர் திரு. வி.எஸ்.நரசிம்மன்தான் இசை.

நரசிம்மன் வாசிக்க வாசிக்க நான் பல்லவியை எழுதி முடித்தேன்.

பாட்டு இதுதான்:

'அபிராமியே! உமா மஹேஸ்வரி!
சிவகாமியே! கலா ஜடாதரி!
சாமவேதம் ஓதும் - நீலகண்டன்
வாமபாகம் வாழும் ஈஸ்வரி!
காமகோடி பீடம் - ஆளுகின்ற
நாமம் கோடி போற்றும் சங்கரி!
தீய சக்தி பூதலத்தில் மாய -
தெய்வ சக்தி மாநிலத்தில் வாழ -
வருக! வருக!
வந்து வரம் அருளே!’

- இப்படிப் போகிறது அந்தப் பாட்டின் பல்லவி.

நான் எழுத எழுத - நரசிம்மன் பாடப் பாட -

இன்னொருவர் அதை வாங்கி இசைகெடாது அற்புதமாய் அக்கணமே பாடி என்னை வியப்பில் விழுத்தினார்!

சுதி சுத்தம்; சுர சுத்தம்; லய சுத்தம்; மொழி சுத்தம்!

இளைஞராய் இருந்தார்; சற்றே சுருள் சுருளான கிராப்பு; நெற்றியில் நடு நாயக மாகக் குங்குமப் பொட்டு!

'யார் இந்தத் தம்பி?’ என்று தயாரிப்பாளரைக் கேட்டேன்.

'என்னுடைய பாகஸ்தர்’ என்றார் அவர்; பணம் போட்டுப் படம் எடுக்கும் பலருக்குப் பட்டறிவு இருக்கலாமே தவிர, பாட்டறிவு இருத்தல் மிக மிக அபூர்வம்.

என் பாட்டைப் பாடியவரை அருகே அழைத்து,

'தம்பி! கஷ்டமான சந்தம்; எழுதவே எனக்குக் கொஞ்சம் நேரமாச்சு; நீ-உடனே, லகர, ளகர, ழகர - உச்சரிப்பு கெடாமெ - அந்த ஸ்வரஸ்தானங்களை சரியாப் பிடிச்சுப் பாடிட்டயே அய்யா!

உன்கிட்டே - தமிழும், இசையும் - ஒருசேர இருக்கு; FILM LINEல, ப்ரமாதமா வருவே; என் உள்ளுக்குள்ளே ஒரு பட்சி உக்காந்து சொல்லுது!’ என்று -

தோளணைத்து அன்பு தோயச் சொன்னேன். என் சொல் பலித்தது!

பின்னாளில் - அவர், பெரிய படாதிபதி யானார்; விநியோகஸ்தரானார்.

அவ்வளவு ஏன்? இசையமைப்பாளராகவே ஆனார்.

கமல்ஹாசன்; விஜயகாந்த்; மற்றும் இளைய தலைமுறையினரான சிம்பு; சூர்யா இவர்களை வைத்துப் படம் எடுத்தார்.

சிவாஜி நடித்த கடைசிப் படத்தையும் இவர்தான் தயாரித்தார். ஐஸ்வர்யா ராய்; சிம்ரன் முதலானோருக்கு முகவரி தந்தார்.

திரு.இளையராஜா; திரு.ரஹ்மான்; திரு.ஹாரிஸ் ஜெயராஜ் -

ஆகியோரெல்லாம் இவர் படங்களுக்கு இசையமைத்துள்ளனர்.

தமிழ் மொழியின் மாட்டு, தாளாக் காதல்கொண்டவர். திருமூலர், திருவள்ளுவர், இவருக்கு அத்துப்படி.

அரசியலிலும் இவரது ஆளுமை இருந்தது.

என் - எண்பதாம் பிறந்த நாளைக்கு என்பால் - அதாவது, ஒரு தமிழ்க்கவிஞன் பால் -

அவருக்குள்ள அளப்பரும் காதலை வெளிப்படுத்து முகத்தான் -

என்னை வாழ்த்தி ஏடுகளில் விளம்பரம் தந்த, வண்மை குணம் மிக்கவர்.

சதா புன்னகைக்கும் முகம்; தாய்ப்பால் அனைய பரிசுத்தமான அகம்;

பிரமாண்டமான படங்களை எடுத்த பிறகும் - விண்ணைப் பார்த்து நடக்காமல் மண்ணைப் பார்த்து நடக்கும் எளிமை!

திரைத் துறையின் - நுணுக்கங்கள், வணிகங்கள் -

சர்வத்தையும் கற்றார்;

கர்வத்தை மட்டும் கல்லாதுவிட்டார்!

'பின்னால் பிரமாதமாக வருவாய்’ என்று நான் இறையருளால் சரியாகக் கணித்துச் சொன்ன -

அந்த அன்றைய இளைஞர்தான் - இன்றைய என் எதிர் வீட்டுக்காரரும், என் உள்ளத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவருமான -

கலைப்புலி திரு.தாணு அவர்கள்!

- சுழலும்...